Avonturen Amsterdam

Soms is het zo fijn om even weg te zijn. Weg te zijn van hier. Weg te zijn van alles. Gewoon een dagje weg van deze saai plek. Deze plek waar het altijd stil is. Waar bijna nooit iemand komt. Waar je over straat kan lopen zonder iemand tegen te komen. Wat is het dan een verschil zeg, als je Amsterdam binnenstapt. Je kijkt je ogen uit. Mensen. Trams. Fietsen. Bruisend van het leven. Geweldig. De afgelopen weken ben ik 2 keer in Amsterdam geweest. Wat een prachtige plek is het toch. Schattige kleine straatjes met lieve winkeltjes. Mooie huizen, grachten. Maar vooral levendigheid, drukte en een heleboel leuke, nieuwe mensen. Zeker een plek waar ik nog veel vaker wil komen. Het is echt een groot verschil met de plek waar ik zelf woon. Saai. Leeg. Het is dan ook nog eens zo dat een bruisende plek ver weg is. Niks bruisends te vinden hier. (Bruisend is eigenlijk best wel een grappig woord) Ik droom wel eens over later. Dat ik dan ergens anders woon. Ik vraag me echt af waar ik dan zou willen wonen. In de stad, waar er altijd leven te vinden is? Maar wel drukte. Altijd en overal. Of op een mooie en rustige plek. Een plek waar het mooi en relaxed is. Aan het strand, bij een bos? Gelukkig heb ik nog tijd genoeg om hier over na te denken. Maar dromen mag natuurlijk altijd.