Een blog met een laagje stof

Ik zit hier helemaal verbaasd met mijn mond open te typen. Ik heb zo lang niet geblogd voor mijn doen. Afgezien van een recept van vorige week maandag, is het echt al zo'n twee weken geleden. Twee weken zonder foto's te maken. Twee weken zonder al mijn gedachtes op een rijtje te zetten. Hoe ik het overleefd heb? Geen idee. Nu ik dit typ merk ik pas hoe erg ik heb gemist heb. Het was ook gewoon even een hele drukke, maar echt een super super leuke week. Toch ben ik nu wel blij dat ik rustig in mijn bedje kan liggen en weer even alles van me af kan schrijven.

Een hele tijd geleden vertelde ik dat ik meegedaan heb met een debat. 'Het provinciaal jeugddebat' Samen met nog 11 andere jongeren uit mijn provincie ben ik door naar het nationaal jeugddebat. Afgelopen zaterdag was de eerste voorbereidingsdag en wow dat was me een dagje zeg. 's Ochtends moest ik om 5uur opstaan. VIJF UUR! 05:00! Echt te vroeg eigenlijk, maargoed. Ik moest mijn trein van 7uur halen om daarna 2,5 uur in de trein te zitten naar Utrecht. We hadden afgesproken om met een groepje te reizen. 's Ochtends vroeg kende je elkaar eigenlijk nog helemaal niet, maar na een hele dag was het echt lachen, gieren en brullen. Die laatste uurtjes in de trein waren echt het toppunt van de dag. Uiteraard kon de starbucks niet ontbreken. Chocolademelk met karamel, de lekkerste ooit. Er is niets leukers dan nieuwe mensen leren kennen. Binnenkort ga ik een heel weekend naar Limburg, ik kan nu al niet wachten.

Zondag was voor mij wel even een dagje dat ik mezelf bijeen moest rapen om gewoon door te gaan met alles. Ik wil gewoon veel te veel leuke dingen doen. Ik heb zo'n voorgevoel dat ik binnenkort in ga zakken als een pudding. Zo floep, een rozige Desi pudding op de grond. Ik was gewoon super moe van de vorige dag, maar ik moest naar Iris toe om een Grieks project te maken. Stiekem was dat gewoon heel gezellig. Heel veel kinderen bij mij op school moeten elke dag zo'n 20 km fietsen en zondag heb ik die afstand ook ervaren. In de regen, met tegenwind en heel veel tegenzin. Maar.. ik was ontzettend trots op mezelf toen ik het gewoon gedaan had. Ik was wel verdwaald in de polder voor de zoveelste keer, maar dat is een geheimpje. Niet doorvertellen hè, sssst.
's Avonds kwam Douwe. Weetje nog dat ik vertelde dat er vorige week vrijdag een vriend langskwam om een film te kijken? Nou op dit moment kan ik die jongen mijn vriendje noemen. Stiekem was ik wel  eventjes aan het twijfelen om dat hier allemaal te vertellen, maar so what. Ik ben super blij!